نمیدانم چرا حتی نگاهت هم نمیکردم...

همین امروز وقتی از کنار خاطراتم میگذشتم من!

تو را دیدم ـ همان حال دو سال پیش من بودی.

همان خیسی دستانت که با دستان من خوش بود-

همان چشمان رنگینت

همان آشفتگی مبهمت.اخم نمکینت...

من آرام از پس خرواری از ماشین

نگاهم را ز تو آگاهانه دزدیدم..

دلم سر خورد- نگاهم رفت تا آن روزهای خوب با تو!

و بوق یک دو تا راننده ی بی صبر...

و وقتی چشم در چشمت نگاه کردم

صدای خفته ای از عمق جانم- ناله زد...

دیگر گذشت آن روزهای

خوب با هم بودن و ماندن...!!!